Afscheid

Het was logischer geweest om vanmiddag te gaan rijden maar ik heb er enorme moeite mee om te vertrekken. Dus blijf ik wat onzinnig rondhangen terwijl verstandiger Britten her en der afscheid nemen. Gisteravond was eigenlijk een prima afsluiting, met diner bij Jean-Louis en Lydia met Francoise, Christian, Ata, Dani en z’n vrouw, Brad en ik. Supergezellig en lekker.

Tegen beter weten in gingen we vanmorgen de berg op, met een west-voorspelling en onweer tegen het eind van de middag. Eerst op de lage noord kijken, dan alle spullen naar boven sjouwen, dan een paar mensen die voorzichtig beginnen op te bouwen enzovoort. Ik had alles bovenop liggen, mooie ring ook nog, bovenaan de ramp precies goed om eventueel noord te starten en ik heb toch nul punten dus ik zou al blij zijn met een plouf naar de camping. Het kostte me ongeveer een uurtje handenwringen om te besluiten niet te starten, en m’n spullen weer naar beneden te dragen terwijl Andy en Ata startten. Ik was er niet eens heel erg pissig over. De middag was goed gevuld met beurtelings in het zwembadje duiken, spullen inpakken, naar landende maatjes kijken, biertje drinken.

Prijsuitreiking was leuk, ook al hield ik het niet droog toen Carl alle namen opnoemde van de herinneringstrofee omdat we ons halverwege allemaal realiseerden dat hij Shedsy zou noemen. Wat zijn er veel mensen om heel erg te missen.

Ik kreeg een prijs met m’n nul punten, maar dankzij de lieve woorden van Jenny was het deze keer niet zo genant. Werd er wel een beetje verlegen van. Het is wel vaker dat ik op het podium sta omdat ik de enige vrouw ben, maar nu was het omdat alleen Timbo en ik sportsclass vlogen. Carl was zo aardig om te zeggen dat het hem een genoegen was om mij zo goed te zien vliegen, ook al vloog ik bagger maar inderdaad wel wat beter dan twee jaar geleden.

Alle knuffels en kussen zijn nu voorbij, Brad heeft me dronken gevoerd en Sam zal neem ik aan midden in de nacht vertrekken, dus ik voel me een suffe achterblijver. Maar het is nog steeds zonnig en heet en ik hoef niks meer te doen, in te pakken of klaar te zetten. Overmorgen duik ik weer in m’n andere leven en m’n andere identiteit, hoogstwaarschijnlijk met heel ander weer ook.