Het is erg treurig op Laragne camping, groen nat koud en
vooral heel erg leeg. Maar het is het hoe dan ook waard, alleen al om de
ontzagwekkende bergen bij Grenoble en de Chabre weer te zien. Het doet me zo
veel die rotsen dat ik gewoon naar adem moet snakken als ik ze voor het eerst
weer zie. Waanzinnig.
Maar de camping is dus sneu, er zijn een paar Britten en nog
wat types die met een vliegerevenement bezig zijn. Wat Nederlandse echtparen
die vragen of ik straks ‘ook ga springen’, irritatie verzekerd. Om te voorkomen
dat ik de hele middag weg zou dutten en me dan vanavond gruwelijk zou vervelen
ben ik een potje gaan peddelen op het Plan d’eau, zalig. Het meer is wel vrij
klein dus ik ben drie keer rond geweest met nog een paar slagen zwemmen toe,
het was verrukkelijk om er op een enkele visser na helemaal alleen te zijn.
Maar vooruitzichten met dagenlang regen betekenen dat ik meer tijd op m’n
eentje zal doorbrengen dan me lief is. De Fransen blijven allemaal weg en zelfs
de Britten zijn er niet allemaal, en die er wel zijn zitten met z’n allen in
een huis in het dorp. Ongezellig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten