Na een hele middag in dichte mist met z’n allen op Val
Pelouse te hebben gewacht of het misschien nog open zou trekken probeerden Ata,
Francoise, Philippe en ik het nog gauw even op Chamoux. Mijn allereerste
bergstek, super nostalgisch. Er is een nieuw – metalen – vlonder op 400 meter
en de weidestart bovenop is veel steiler dan ik me herinnerde en het
populierenbosje aan het begin van het landingsterrein is weg. Maar ik kon me
nog makkelijk voorstellen hoe de Uno’s en Atlassen om de hoek zouden komen
vliegen en hoe een superjonge Kees, Ludolf, Eelco met een vette grijns en een
schommelende buikparachute op een modderig roze harnas naar de weg zouden lopen
waar Ed en Jacqueline het hoofd schudden over zoveel gesjouw.
Philippe bood me een tandem aan, altijd leuk als je toch al
twijfelt of het de moeite waard is om de delta honderden meters over een
spekglad bospaadje naar een kletsnatte start te dragen. We vlogen vlak over de
helling en draaiden een paar rondjes over een complete familie van gemsen: twee
groten, een heel erg grote en een baby. In het dal nog even een 360 zodat ik
toch nog heus gilde – man wat kan ik slecht tegen die g-krachten!
’s Avonds bbq met Ata’s heerlijke veganistische pasta vooraf
en natuurlijk de bekende ouwe filmpjes met Judy Leden, Kathleen, Francoise en
veel dames in bikini die inmiddels uit de scene verdwenen zijn. Vanmorgen
opnieuw regen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten