Ik heb me helemaal verzoend met m’n huisgenoot, de auto is
al bijna ingepakt en tijdens het feestje gisteravond heb ik helemaal leuk
afscheid van de meesten genomen. Inclusief het uitwisselen van adressen voor
vliegevenementen in augustus en september.
Le Sire was gisteren kletsnat, tijdens het opbouwen dreven
de wolken nog over de start omhoog en toen het window open ging ontwikkelden ze
zich vervaarlijk verticaal. Daarom startte ik toch maar weer (te) vroeg, geen
zin om het risico te lopen op de start weer in te moeten pakken. Mijn start was
goed en ik draaide meteen onder Ata omhoog, maar halverwege verloor ik het weer
en na twintig minuten krabbelen kwam ik nog niet eens halverwege wolkenbasis.
Ik wist dat ik dichter naar de berg toe moest maar ik vond het allemaal net
niet lekker, niet echt turbulent maar ik wilde toch wel graag wat afstand. Tant
pis, ik heb het tenminste geprobeerd. Dat doe ik sowieso pas als ik al eerder
op een stek heb gevlogen en goed weet hoe ver en hoe groot een landingsterrein
is. Boven het landingsveld probeerde ik alsnog wat te pakken maar dat pruttelde
toch te weinig, en ik zette een mooi circuit in totdat de wind zodanig draaide
dat ie vanaf de berg kwam en ik met bijna rugwind ietsje downhill in de vette
modder een sliding maakte. Even later landde Laulau met een geleende Sport 2
perfect. Terwijl hij een auto ging halen begon het te regenen en behalve onze
vleugels was er niets om harnassen, chutes, instrumenten en kleren droog te
houden. Tussen twee buien in pakten we snel alles nat in en net op tijd konden
we in z’n stokoude peugeotje springen om naar Doussard te rijden. Daar laadden
we over op iemand anders’ auto en tegen half acht waren we terug op de camping.
Koud, vies, hongerig. Het blijft een maf spelletje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten