Ik ben eigenlijk te moe om nog te bloggen maar de plicht roept. Na de leukste openingsceremonie die ik ooit heb meegemaakt en een paar uurtjes met Charlie voordat ze weer naar Australie vertrok, startten we vanmorgen pas om half negen met mandatory safetybriefing, general pilot briefing en teamleaderbriefing. Dat duurt uren want allerlei vragen moeten worden beantwoord en over vanalles moet worden gestemd en ik had net als Andy en Fabio notities moeten maken om later te kunnen checken of en wat er precies gezegd en besloten is bij die briefings. Puntje voor een volgende keer.
Daarna vrijwel meteen de berg op waar we na de taakbriefing aan de slag gingen om eerst de rigids en daarna de flexies op volgorde te waarschuwen om zich klaar te maken. Toen bleek eerst dat de piloten de nummers verkeerd hadden geinterpreteerd zodat iedereen door elkaar stond, en bij de class 1 werd het nog erger omdat de nummers op de grond in de verkeerde volgorde lagen. Besloten werd om deze practice day de volgorde maar gewoon te vergeten en ze ouderwets in de rij lieten invoegen op een moment dat piloten er zelf klaar voor waren. Met het dringende verzoek aan degenen die vooraan stonden om snel te starten. Dat werkte prima, de piloten waren allemaal prettig cooperatief en zelfs Nene was snel de berg af. Maar tegen de tijd dat ze allemaal weg waren en ik zou kunnen gaan opbouwen waaide het erg hard en bovendien moesten we de puzzel met de nummers opnieuw maken, dus ik besloot alweer niet te vliegen.
Met z'n vieren en twee tangetjes voor de tiewraps was het omnummeren in een uurtje gepiept en konden Jamie en ik naar goal rijden. Maar na een paar boodschapjes in Tremp bleek dat de meeste piloten al op de grond stonden dus onze rit naar goal had niet zoveel zin meer. Wij dus terug naar Ager, waar Jamie ontdekte dat ze haar iphone in de supermarkt had laten liggen. Gelukkig was de Duitse chauffeur daar in de buurt en die haalde het ding op, een opluchting om niet helemaal terug te hoeven rijden.
Na een biertje met Paco en Sergi die minstens zo klaar waren als wij moesten we als steward (Jamie) en jury (Andy, Fabio en ik) debriefen. Dat werd een heel lange zit want er waren ongelooflijk veel issues te bespreken en zo mogelijk op te lossen. Hoe de pushregel precies werkt nu in de regels is opgenomen dat er alleen gepusht kan worden vanuit de startrij; dat Joel niet tegelijk organiser en piloot kan zijn; de samenstelling van de task advisory committee; de penalties voor het hoger vliegen dan de toegestane hoogte; sommige teams kunnen niet op Telegram voor hun safe landing melding; Steward heeft z'n arm gebroken en waar stond de ambulance precies; en ongetwijfeld meer maar dat ben ik dan vergeten. Heel erg leerzaam en Jamie is fantastisch in haar overwegingen en formuleringen van oplossingen waardoor ik ook weer wijzer wordt over de ins and outs van categorie 1 wedstrijden. Het is al flink geëvolueerd sinds ik voor het laatst als deelnemer meevloog.
Om negen uur konden we eindelijk een hapje eten terwijl de ene na de andere piloot trackers kwam inleveren. Veel te laat voor de vrijwilligers die doodop en gaar verbrand op het terras zaten te hopen dat ze een douche en een bed op konden zoeken. Uiteindelijk ben ik daar het eerste klaar mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten