De wind gierde door de luiken gisterochtend, en iedereen had een flinke kater van de karaoke-avond, dus we stonden niet echt te stuiteren om te gaan vliegen. We mochten toch naar boven en kregen een taakje van 91 km, min of meer de ridge op en neer. Wolkenbasis was erg laag, 1400 meter en minder, er stond flink wat wind en de termiek was heel zwak. Geheid chaos in de gaggles dus, dus ik wilde weer laat starten nadat iedereen al zo’n beetje voor de start weg was. Ik misrekende me echter zodat ik tussen de andere mindere piloten in de kom voor de start terecht kwam. Iets buiten de drukte zag ik Christine draaien, dus daar ging ik heen. Wij twee kwamen mooi omhoog, maar de anderen hadden het er duidelijk moeilijk mee. Ik merk wel dat ik weer veel kalmer ben in zo’n situatie dan een paar jaar geleden, ik kan het nog steeds niet veel beter dan een beginner maar ik raak in ieder geval niet in paniek. Dat geldt trouwens voor de hele vlucht. Meer dan ooit ben ik me ervan bewust dat ik het voor de lol doe en dat ik geen lol heb als ik bang ben, en ik heb gelukkig toch wel wàt vaardigheid, en de focus op goeie landingen ten koste van prestaties werkt ook. Alles bij elkaar vlieg ik deze week bijzonder relaxed en plezierig, zonder enige score weliswaar en korte vluchtjes ook maar ach, het is een lekker weekje zo.
Gisteren zijn zowel Cameron als Hans trouwens ook geland omdat ze geen zin hadden in onveilige toestanden. Nou ja, ‘ook’, ik ben er weer ouderwets uitgezakt, op de startcirkel samen met Konrad en Wayne, en zij stonden wel ietsje verder. Cameron had heel laag een zacht belletje gevonden en werd er agressief uitgedouwd door iemand die volgens hem nauwelijks controle over z’n vleugel had. Hans was bezig met de leadgaggle lijtermiek te zoeken in de inhammen van de ridge, levensgevaarlijk dus hij zette ‘m ook maar neer tussen keerpunt twee en drie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten