Om tien uur moesten er zo’n veertig vleugels op drie busjes, en dan nog de harnassen en piloten erin natuurlijk en maar hopen dat zo’n busje dan ook boven komt. Dat lukte, met veel gepiep en gekraak en stank van slippende koppelingen en overkokende motors, maar het goot dus we draaiden weer om. De remmen hielden het ook nog, deze keer, en misschien zijn de vleugels niet verschrikkelijk beschadigd door de Balkanbehandeling.
Wouter en Cameron togen naar een oorlogsmuseum, en wij maakten een hike in de kloof hier vlakbij. Schitterend en lekker zweten, geen anwb-bordjes overal maar gewoon een minimale railing en een kaartje om de weg te wijzen. Absoluut de moeite waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten