Ik ben te moe en het is te laat voor een lang verhaal, maar
iets van deze topdag moet toch geblogd natuurlijk. De sfeer in de staf is
geweldig. De grote Dario is altijd sterk en galant. Met de knappe Marzio
bespreek ik de vlucht. De schattige Ivan houdt de deur voor me open. En Kirsty
vertaalt indien nodig. Glauco rookt alleen nog buiten de bus, Lucio maakt droge
grappen, Giovanni loopt met een enorme smile te genieten van het enorme werk
dat ze het afgelopen half jaar verzet hebben. Dut sot control! De deelnemers
hebben bizar turbulente lucht doorstaan, maar Jamie en ik hadden alleen
heerlijke zachte bellen en een fijn landingsbriesje. Jamie was helemaal
dolgelukkig na een heel jaar niet-vliegen, en ik was dik tevreden met m’n
vluchtje en heel beste landing. Op weg terug naar Bordano volgden we de live
stream over de leadgaggle met Christian, Peter, Primoz en zowaar onze eigenste
Juicy! Kirsty en ik bleven juichen, John Smith werd genoemd en Alex Ploner en
Mario Alonzi. De andere vrijwilligers kennen eigenlijk alleen de Italiaanse
piloten dus we moesten uitleggen wie wie is, maar dat maakte het alleen maar
spectaculairder, het besef hoeveel ongelooflijk goeie piloten we weer bij
elkaar hebben.
Op goal bleek Manfred natuurlijk weer een heel eigen
sluiproute gekozen te hebben, meesterlijk. Veel piloten op goal waren nog vet
onder de indruk van de lucht bij de laatste piek waar ze langs moesten, een
groot aantal heeft de taak niet gerond. Petr en Nils kwamen na de deadline
binnen dus ze krijgen de punten niet die ze dachten te scoren met hun vijf uur
in de lucht. Na de regen van gisteren opnieuw reden tot klagen.
Met de voltallige staf in de tent gegeten en daarna snel
naar huis om in ieder geval voor elf uur in bed te liggen, want morgen moet ik
de wekker echt op zes uur zetten anders ben ik te laat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten