 |
| Niko in het ochtendlicht |
 |
| geniale vervoeroplossing van Bob |
Ik had gisteravond een wijntje minder moeten hebben,
vanmorgen de wekker moeten zetten, niet zo lui uitvoerig ontbijten. Dan had ik
mooi een dawny kunnen doen met Bob. Hij startte in de schemering, genoot van de
zonsopkomst boven de duinen en van de reeën die nog liepen te grazen, en landde
pas na een paar uur. Maar ook zonder dawny was het toch weer mooi, zeker omdat
de wind net te zwak en te noordelijk leek te zullen worden. Om vijf over negen
kwam ik aan en meteen hielp Rob me met m’n spullen naar boven, zodat ik
nog voor tienen de lucht in kon. Het licht was schitterend, de wind mooi
laminair en recht op het duin, het strand en de lucht leeg genoeg voor totale
ontspanning. Ik zag Jaap toplanden en dat wilde ik ook, want op en neer langs
het duin vliegen wordt me al heel snel te saai. Ik durf niks, en ik wil ook
niet te ver weg vliegen uit angst om kilometers van de opgang uit te zakken,
dus na tien, twintig minuten heb ik het meestal wel gezien. Om een toplanding
te proberen wilde ik wel eerst even wachten tot Rob weggeholpen was, dan zou er
meer ruimte zijn en twee mannen om me eventueel op te vangen. Tegen de tijd dat
het zo ver was, was de wind al aanmerkelijk afgenomen en kwam ik nog maar een
paar meter boven de top uit, bovendien werd het een pietsje vlageriger. Daarom
landde ik maar op het strand, waar opnieuw Rob me naar achteren hielp om
zandvrij te kunnen inpakken. Terwijl Jeroen, Niko en Jaap nog wat met hun
parapentes bleven spelen genoten wij gezellig van een paar mokken warme
chocomelk, en met een fijn voldaan gevoel was ik voor de lunch weer thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten