Trainen

Wel of niet opereren? Sportarts of orthopeed? Second opinion in hetzelfde ziekenhuis of juist ergens anders? De ene of de andere fysiotherapeut? En nu dan weer: wel of geen brace aanschaffen, en dan eentje van een paar tientjes of toch maar dat ding dat een half maandsalaris kost? Ik krijg van behandelaars en ervaringsdeskundigen tenminste vier verschillende adviezen, en er is maar één ding zeker: het groeit nooit meer aan. Dus als ik op m’n voeten wil landen zal ik de rest van m’n leven moeten trainen – precies het type oefeningen waar ik gigantisch de ziekte aan heb. Explosief, open keten, en ik was toch al niet zo’n benenmens.

Het heeft vrij lang geduurd voor ik echt dóór had dat dit niet meer goed komt. En dat er echte risico’s zijn op nog ernstiger schade en dan blijvende invaliditeit. Ik ben gewend aan blessures en ik ben niet te flauw, de combinatie van intensief trainen en gewoon negeren heeft me tot nu toe opgeleverd dat ik nooit ouder werd. Tenminste niet meer na het drama van een bril, de eerste ervaring van een fysieke tekortkoming die je niet meer goed krijgt.

Van woede ga ik nog intensiever springen hinkelen en buigen. Het zweet in m’n werkpak, gillende spieren en de wekker steeds vroeger om op kantoor toch nog een flexplek te kunnen vinden. Ik ben al bijna drie maanden zo bezig, mag ik nou eindelijk weer normaal gaan doen? Maar nee, wie vliegen wil moet afzien. Je wordt er wel mooi van...