Ik werd wakker met de gedachte dat ik de hele nacht niet gehoest had, om prompt een enorme hoestaanval te krijgen. Desalniettemin voelde ik me fit genoeg om de vleugel mee te nemen. Rond drie uur waren de meesten wel van de berg af en aangezien het akelig stabiel was, niet leuk voor wedstrijdpiloten maar wel lekker rustig voor mij, dacht ik dat ik ook niet tot zes uur hoefde te wachten. Maar ik was wel een enorme partij zenuwachtig! Paco en Serge en Juaki hielpen me de berg af en Jamie en Lou kwamen me als supersupportteam beneden ophalen. Met koud bier. Het was een vluchtje van niks, een hopje eigenlijk, maar ik ben weer even in de lucht geweest en de vakantie is nu echt begonnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten