Laatste ochtend in Newcastle voor tenminste een maand, dus
ondanks de dreigende lucht toch nog gauw even de oceanpool in. Het water was
heerlijk, de opkomende zon spectaculair, en de andere zwemmers – meest ouderen
– groeten me als een bekende.
Gisteren was een heet zweetdagje (vandaag 40 graden, maar
met veel wind). Heel Conrads gras gemaaid, boodschappen gedaan en nog net geen
120 dollar boete gekregen wegens het linksafslaan door rood plus fietsen zonder
helm (“same rules apply to you as to any motorvehicle”, alsof ik een
levensgevaarlijk voertuig bestuur), daarna uren in de hangmat in de schaduw
liggen lezen. Om half vijf belde Hairy Karl en na een blik op Catho’s, waar het
erg cross en hard was, stonden we half zeven opgebouwd op Wydung. Ik aarzelde
even of het niet te hard voor me was, en dat bleek inderdaad het geval want het
moment dat Karl m’n voorkabels losliet kneiterde ik omhoog en achterwaards, met
vleugels alle kanten op en m’n handen nog aan de uprights. Gelukkig heb ik de
juiste instincten dus ik greep de bottombar en hield m’n benen zo goed mogelijk
onder me, en binnen een halve minuut had ik de vleugel min of meer onder
controle en wapperde ik niet meer verder naar achter. Ik zette meteen koers
naar het strand, overwoog nog even om ‘m neer te zetten op de rotsplaat recht
onder me want er zaten ook enorme sinkstukken maar stond uiteindelijk in minder
dan tien minuten recht voor het trappetje naar de parkeerplaats. Ik kreeg een
lift van drie Koreanen naar de auto, dat scheelde toch gauw vier kilometer
lopen, en toen ik terug op het strand was stond Hairy Karl daar net. Hij was
wel uitgezakt op de rotsplaat en had het hele stuk ingehaakt en vechtend tegen
de nogal turbulente knoerdharde wind moeten lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten