Twee teleurstellende dagen achter elkaar, boe. Zaterdag was
ik te laat om bij de Newcastlegroep aan te sluiten. Ik had niet goed begrepen
hoe het nogal ingewikkelde website aanmeldsysteem werkt. Vandaag reden we met
z’n allen naar Wataga, het zag er fantastisch uit, en net toen ik m’n harnas wilde
inhaken merkte Scot op dat het tijd was om in te pakken. Inderdaad, de wind
begon over de rug te blazen en tegen de tijd dat we terug in het dal reden
stond er een hevige storm uit het zuidoosten. Koud grijs en nat, net thuis.
Eén van de gave aspecten van wedstrijden, of rondhangen met
toppiloten, is het meeluisteren naar hun gesprekken. Neil kwam Paris’ Combat
brengen, eerst ging het twee uur lang over composieten en vg-compensatie en
sterkte en gewicht van carbon (Neil stelt dat carbon helemaal niet zo denderend
is, het is totaal niet buigzaam zodat het snel breekt en je hebt zoveel nodig
voor voldoende sterkte dat het harstikke zwaar wordt). Vervolgens over de
winglets en de keelpocket en wat het effect daarvan is op het asymmetrisch
opbollen van je zeil en de rek op het onderdoek ten opzichte van het bovendoek
en de aspectratio en hoe dat het termiekgedrag beinvloedt. Ik kan het niet
allemaal reproduceren maar het is leerzaam, ik kan er niet genoeg van horen. De
rest van de middag bespraken Paris en Conrad de verschillende
termiekeigenschappen van verschillende vleugels en hoe ze wel of niet highsiden
en wanneer en op welke manier, superleerzaam. ’s Avonds was het Newcastle
Hanggliding Clubfeestje bij Hairy Karl, naast de schoolbus waar hij in woont,
in een grote loods. Het was gezellig, een beetje sloom. Goed om Pedro en
Claudia te zien, als stel. Met Pedro nam ik nog eens een uurtje allerlei
termiektechnieken door. Selmsy en Don wilden dat ik hun electrische fietsen
testte, mijn oordeel is dat het leuke snorfietsen zijn maar met een echte fiets
heeft het niks te maken.
Nu vroeg naar bed want morgen is het of slepen in Denman, of
ochtendvliegen met Hairy Karl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten