Merewether

‘Thuis’, bij Camo, alleen is hij er niet dus bijzonder gezellig is het niet. Bij Conrad voel ik me ook uitstekend thuis, toch is Blue Haven m’n basis hier down under. Conrad trekt het niet om om zes uur ’s ochtends in de pool te liggen, dus toen hij om een uur of negen de zee in wilde ging ik gezellig mee, tweede duik vandaag. ’s Middags belde J.O.D. dat het on was op Merewether, dus we spoten naar boven en binnen twintig minuten startte ik. Het ging goed omhoog ook al draaide de wind door naar het zuidwesten. Voorzichtig vloog ik richting oceanpool maar echt enorm hoog kwam ik toch niet en toen ik terug wilde zakte ik natuurlijk als een baksteen omdat ik achter een spur zat. Ik had nog wel omhoog kunnen krabbelen ware het niet dat ik niet zo ver naar achteren durfde, dus even later stond ik op het strand. Terwijl ik enorm m’n best liep te doen om naar boven te klauteren landde Conrad bij me en hij droeg de vleugel tot halverwege omhoog. Daar wachtten we twee uur in de hoop dat de wind weer aan zou trekken, maar het nam alleen maar af en uiteindelijk moesten we alle zooi over het steile paadje naar boven sjouwen. Zweetzweetzweet dus we doken voor de derde keer de zee in. Heerlijk, er waren geen boarders meer omdat de golven wat kleiner waren, dus ik kon me op m’n rug laten wiegen, ik viel bijna in slaap.