Buizerd

Niko

Ik aarzelde of ik uberhaupt zou gaan vliegen vandaag, met een voorspelling van 8/8 bewolking en vrijwel geen termiek en nauwelijks wind. Maar het is sowieso gezellig om weer wat ouwe knarren bij de Buizerd te zien, en ik had al bijna een jaar niet meer gelierd vanwege m’n pijnlijke schouder en het leek me wel goed om juist op een niksig dagje weer eens een lierstartje te proberen. Ook al doet m’n arm nog pijn, kan ik niet echt goed rennen door het hoge gras met m’n wiebelknie-met-brace, heb ik sinds een maand waanzinnig pijn in m’n rug en zijn de buren op vakantie zodat er geen hulp is om de vleugel op z’n plek te tillen.

Het was inderdaad gezellig, en heel erg relaxed zo met het kleine clubje – Ruud, Rob, Paultje, Niko, Jos en ik en ja hoor weer typische Buizerdtoestanden. Erg hoog gras en de wind altijd uit de rug. Zodra je denkt over verkassen draait ie weer. Daarom gaf ik er de brui aan toen de boel inderdaad werd omgezet, niet de moeite waard om alles naar de hoek te sjouwen waarna de wind vrijwel zeker weer terug in de zuidwesthoek zou gaan zitten, gewoon omdat het op magische wijze nou eenmaal altijd precies verkeerd gaat daar in Moergestel.

Het ene startje dat ik dan wel maakte was geen groot succes omdat ik heel veel te laag hing, dus vanaf het overschakelen had ik de bottombar zo ongeveer tussen m’n tanden, heel oncomfortabel. Toen ik na de eerste trap ook nog lager boven de lier uitkwam dan na de basis, koppelde ik gewoon los en ik maakte een supermooie landing! Weliswaar nogal ver weg dus het circuit had beter gekund, maar ik deed alles wat ik moest doen en wat ik meestal vergeet: in het grondeffect naar voren kijken, tenen door het gras slepen, omhoog duwen een seconde voordat ik eigenlijk wilde maar wat dan altijd net een seconde te laat is.

Ik was al om vier uur thuis, sprong meteen op de fiets met een krakend en lubberend zwempak aan. Kennelijk zijn zwempakken net elastiekjes, na te lang in de hitte te hebben gelegen doen ze het niet meer. Op de plas was het vrij druk met boten maar ik kon redelijk ongehinderd naar de boei zwemmen, precies de goeie afstand om een klein beetje maar niet teveel pijn in m’n schouder te krijgen. Terug fietsen was een aanslag op m’n rug vanwege de tegenwind (nu wel) maar al met al was het zo toch weer een prima dagje.