Van vliegavonturen is eigenlijk geen sprake. Klokslag twaalf uur, opening van het window, gaf ik het gogogo aan Rinus die net had vastgesteld dat er al wat termiek zat. Inderdaad, op vierhonderd meter dreigde weer een lockout dus ik gooide los, zakte honderd meter en won ze zowaar weer terug. Maar daar bleef het toch bij en bovendien zat een fatsoenlijke landing er niet in. De wind stond dwars op de baan en ook nog vrij stevig zo te zien, dus na een snelle blik op het gemotoriseerde circuit voelde ik me toch genoodzaakt richting noorden te landen. Met zoveel publiek! Ik probeerde mezelf onzichtbaar te maken door aan m’n vleugel te sleutelen. Francois was zo aardig om me te helpen maar hij liet wel een moertje vallen waarvoor geen vervanging voorhanden is en het kostte een uur kammen door het gras voordat hij het ding weer terugvond. Op exact de plek waar we al twintig keer goed gekeken hadden.
Te snel probeerde ik het een tweede keer. De lucht was nu flink heftiger en Desiree sleept natuurlijk anders dan Rinus dus ja hoor, opnieuw moest ik veiligheidshalve losgooien. Toch vond ik geen fatsoenlijke bel en tien minuten later stond ik, met een bijna goeie landing deze keer, opnieuw op het veld. Verstandig als ik tegenwoordig ben besloot ik het in principe daarbij te laten want m’n nek doet toch flink zeer na al het gesjouw en gewhack van donderdag, maar ik liet m’n spullen wel staan just in case. Die case kwam er niet want eerst landde Martin omdat hij het veel te turbulent vond om te vliegen, toen legde Rinus een half uurtje de boel stil vanwege turbulentie, en ondertussen verloren we een kabel, crashte er iemand die een puist zijwind kreeg vroeg in z’n start, en was het eigenlijk veel te gezellig in de zon met alle uitzakkers.
M’n stappenteller bleef juichend vibreren omdat ik een tiental keren de dolly van het veld haalde en vervolgens anderhalf uur door een gierveld baggerde op zoek naar die verloren kabel. Die zal wel in mootjes gehakt zijn en ondergeschoffeld door de injecteermachine. Eenmaal terug op de camping was ik te hongerig om op beslissingen te gaan wachten dus ik roerde m’n potje warm, oefende nog even met m’n jongleerballen en nog voor het donker werd lag ik in m’n bedje. Vanmorgen werd ik wakker van zacht getik van de motregen, zoals voorspeld. Dat betekent een trage start vandaag en waarschijnlijk flink stabiele lucht. Opnieuw nog niet eens minimum distance.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten