Een goed
verhaal van Dave May. Ze waren met een clubje in Brazilie, en iedereen had het
enorm naar z’n zin, alleen Dave kon niet in de typische Braziliaanse lucht
komen. Hij zat laag, en stond op het punt om op te geven, en het was pas de
eerste dag maar hij had gigantisch de pest aan Brazilie. Conrad zat op
wolkenbasis boven hem, en cirkelde naar beneden, tot onder hem, en begon
toen weer omhoog te draaien. Super! Dave kreeg z’n lift en z’n motivatie terug,
en had een uitstekende vliegvakantie.
De jongens startten
vroeg vandaag, Kathryn voelde zich niet zo geweldig en ik twijfelde of de wind
niet te hard was. Ik weet dat ik eerder ook met zo’n wind gestart ben, maar we
hadden nu een paar dagen kunnen zien dat het laat in de dag uitstekend werd, en
ik had gewoon geen trek in deze heftige condities. Om vier uur startten we: ik,
Kathryn die de uitgezakte jongens had opgehaald, en Dave en Len. Jonathan was
weer zeven uur aan het vliegen, die kan je gewoon loslaten en ’s avonds komt ie
dan met een carton beer thuis.
De sleep was
erg heftig en ik releaste op 300 meter, leek uit te zakken, maar heel
voorzichtig draaide ik toch omhoog. Het kostte me 56 minuten om op 3300 meter
te komen, terwijl Kathryn en Dave ver boven me zaten en Len heel langzaam onder
me klom en me uiteindelijk toch nog inhaalde. Ik vlieg zonder radio en raakte
ze allemaal snel kwijt, dus ik liet me lekker downwind driften naar Lens huis.
Ik vloog er nog een paar kilometer voorbij, maar wilde zo graag naast het huis
landen dat ik na twee uur in de lucht terugdraaide en een prima landing naast
de tuin deed. Inpakken met een biertje in m’n hand en gezelschap van de hond,
gedoucht, gegeten, en inmiddels zijn de anderen terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten