Ik startte als
vijfde ofzo, Jonny riep ‘to the bombout’ maar het drong niet tot me door wat
hij bedoelde totdat ik hem zag draaien: hoger dan iedereen in een bel richting
bombout. Ik draaide dapper in maar jeez wat was het griezelig. Lastige termiek,
tientallen delta’s in een klein belletje vlak naast het lage bergje, piloten
van wereldklasse en beginners door elkaar. Bijna vloog ik iemand aan, of hij
mij, geen idee behalve dat niemand netjes in dezelfde cirkel draaide. Er
stonden enorm veel dikke cumuls en ik was vrij snel op wolkenbasis. Ik zag
anderen wel een stuk hoger vliegen maar dat was volgens mij tussen de wolken in
en daar had ik geen trek in. De eerste tien kilometer gingen zo goed dat ik
begon te hopen dat ik vandaag goal zou halen. Tegelijk durf ik zoiets niet te
denken, beetje magisch denken hier ik geloof dat je niet op goal moet hopen om
het daadwerkelijk te halen. En inderdaad, bij het gat in de heuvels waar we
allemaal doorheen moesten bleef ik meer dan een uur pielen. Ik kon wel lift
vinden, soms nog best goed ook, maar rond de duizend meter raakte ik het dan
weer kwijt. Bovendien wist ik niet zeker waar het keerpunt was en als het
zuidelijk lag wilde ik aan de westkant van de heuvels blijven, vanwege de harde
zuidwesten wind. Uiteindelijk besloot ik toch maar voor de noordelijke optie te
gaan, ik dook door het gat en dribbelde nog een paar kilometer onder een groot
blauw gat voordat ik in een megagroot veld keurig landde. Ik parkeerde m’n
vleugel bij het hek achter een dammetje, waar het kennelijk nogal turbulent was
want terwijl ik m’n harnas aan het inpakken was holderdebolderde m’n liefje
over haar kingpost langs het prikkeldraadhek naar me toe. Ik probeerde haar te
vangen en raakte met m’n been verstrikt in de bovenbekabeling, zodat ik nu een
nieuwe enorme blauwe plek op m’n scheen heb. Ach ja, zucht, ooit had ik mooie
benen… July was snel bij mij en de rest van de middag en avond zat ik in de
auto, om Trevor en Len op te halen. Cameron stond op goal en kreeg een lift, de
geluksvogel. Ik vermoed dat hij dit team met opzet gevormd heeft, om mij een
lesje te leren. Wat een drama! Een week met dit stel trek ik niet! Conrad heeft
al zo’n medelijden dat hij me vanmorgen beloofde me op te pikken, om me te
redden van de betweters.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten