 |
| Lydia |
Op weg naar Newy, eindelijk, werd ik opgewonden als een kind
dat naar de kermis mag. Charlie lag zoet naast me te slapen, op de radio
speelde zachtjes ouwelullemuziek, naarmate we dichterbij kwamen werd het allemaal
bijna net zo bekend als het dorp waar ik ben opgegroeid. Om niet te vroeg aan
te komen pauzeerden we bij een pelikanenshow in The Entrance, leuk maar als ze
niet vliegen zijn het best stomme beesten om te zien. In de lucht zijn ze de
meest koninklijke, superieure, indrukwekkende formatiezwevers.
Om vijf uur waren we bij Conrad en na een mushroom burger op
The Junction togen we met z’n allen naar het NCHGC kerstfeest bij Jamie en
Rachel. Lekker eten, leuke vliegfilms, en zeker veertig clubgenoten die me
begroetten als de teruggekeerde verloren zoon. Nou ja, dochter, dat maakt wel
uit hier. Charlie had het naar haar zin omdat ze een aantal piloten kon
ontmoetten die ze tot nog toe alleen van facebook kende, en Rory beloofde haar
een kleine Fun te leen. Weliswaar Selmsy’s Fun, die ik zou lenen, maar toch
leuk.
Vanmorgen één van m’n lievelingsactiviteiten van de hele
wereld: badpakkie aan en over het strand naar het oceanbad voor tien baantjes
in koud kwallenvrij oceaanwater. Daarna naar Pelican airport voor het Airborne kerstontbijt,
een knuffel en een babbel met Ricky, een paar nieuwe gezichten. Charlie kreeg
een joyride met Rory in de trike en ik mocht een halfuurtje met Russel mee in
een gyrocopter. Gaaf, het blijkt veel stabieler en rustiger te vliegen dan ik
dacht. Het is eigenlijk een trike met wieken, ook al ziet het er uit als een helikopter
dat is alleen schijn. De rest van de dag ben ik van plan om te lanterfanten,
beetje lezen, beetje om Lydia lachen, beetje lezen, misschien nog een keer
zwemmen. Dustin kwam langs om te zeggen dat het mogelijk vliegbaar is op Dudley
maar ik ben niet gemotiveerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten