Juist nu het allemaal pearshaped is gegaan, besef ik hoe
bijzonder en hoe fijn en hoe thuis het was in Conrads huis. We zijn allemaal
quirky op de één of andere manier. Eén van mijn fijnste herinneringen is kerst
een paar jaar geleden. Nicola en Kath en Hairy Karl en Paris en ik deden diner,
Conrad werkte, Selmsy had iets met z’n kinderen. Het was niet eens erg dat zij
er niet bij waren, het ging om het gevoel. We waren een soort maf
hangglidersgezinnetje, en van tijd tot tijd viel er een piloot binnen die net
op Dicko’s was geland of die kwam vragen of ik zin had om mee te gaan vliegen.
Eeuwige kindertijd, vrij en vertrouwd en vol liefde.
De liefde is er nog steeds en het is superfijn om iedereen
weer te kunnen omhelzen. Tussen iedereen en mij is er weinig veranderd. Maar
tussen hen is alles veranderd. Fluffy heeft ze allemaal geblokt, Nic en Ratty
zijn uit elkaar, Selmsy woont nu ook op Ocean street. Hairy Karl vliegt bijna
niet meer en iedereen heeft kinderen en is aan het parapenten. De kinderen zijn
enorm gegroeid. Het maakt me verdrietig maar het is ook bevestiging: ik moet
echt niet hier komen wonen in de hoop dat alles voor altijd zal blijven hoe het
was. De enige echte reden om ooit hier naar toe te migreren is de ocean pool,
die is er al meer dan honderd jaar geloof ik en het zal er nog wel honderd jaar
zijn. ’s Ochtends m’n badpakkie aan, op blote voeten over het strand naar de
pool, tien baantjes trekken en me douchen en aankleden in de gratis
kleedruimte. Overal in en rond de pool zijn mensen iets sportiefs aan het doen.
Rennen, zwemmen, iets met ballen, yoga, gewichtheffen. Zo heel vroeg in de
ochtend vooral oude mensen, die dan na afloop een koffie drinken op het terras
van de beach bar. Het is dè manier om je pensioen door te komen lijkt me, als
het klimaat tenminste niet nog verder verslechtert en de lucht de hele zomer
door vies van de rook is.
Je ruikt nu geen rook hier, maar ’s avonds zie je dat de zon
achter een soort mist hangt en dat is toch echt smog. Doordat je zo weinig van
de branden merkt op dit moment vergeet ik het steeds en dan wil ik een paar
dagen naar Manilla om Richard te zien en om Charlie haar gewenste kangaroos te
laten zien en om misschien een paar vluchten te doen vanaf Mount Borah. Maar
als ik dan op de fire app kijk zie ik Manilla in het midden van een groot
aantal (weliswaar gecontroleerde) branden liggen, niks voor mij. Het zich zal
slecht zijn en ik ben doodsbang om door brand te worden ingesloten. Jammer voor
Charlie want voor haar is Newcastle nogal saai natuurlijk, maar Conrad is zoals
gewoonlijk supervriendelijk en behulpzaam en geïnteresseerd dus ze zal het wel
naar haar zin krijgen hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten