 |
| de oceanpool wordt ververst |
 |
| Strzeslecki |
Ik kon niet slapen en bedacht dat ik sinds vertrek uit Den
Haag geen fysio-oefeningen meer gedaan heb. Niet zo slim want zo vreselijk
sportief ben ik hier nou ook weer niet. Dus ik begon met m’n
schouderoefeningen, wandelde daarna door het mulle strandzand naar de oceanpool
en terug, en pikte Conrads fiets om bij Selmsey langs te gaan en een paar
boodschappen in Kotara te doen. Toen ik thuis kwam was Ratty met z’n scherm bezig
dus ik schoof snel een paar boterhammen naar binnen en speerde naar
Strzeslecki, waar de wind perfect op stond. Opbouwen, starten, paar slagen op
en neer en een goeie landing in het park. Nog een keertje. Dat betekent: 20
minuten naar boven lopen om de auto op te halen, naar het park rijden, half uur
vleugel inpakken, tien minuten kletsen en vleugel opladen, naar boven rijden,
twintig minuten opbouwen... aangezien ik het vliegen zelf al gauw saai vind
(want ik durf niks, dus ik hang een beetje op en neer te glijden en voor de
honderdste keer dezelfde fotoos te maken), plus de wind leek te draaien, plus
er waren teveel parapenters waarvan er altijd wel één of twee zijn die zich
totaal niet aan welke regel of wellevendheid dan ook houden, landde ik na een
paar minuten. Weer goed, beter zelfs. Dat telt op tot: 3 uur voorbereiden, 10
minuten vliegen, 2 uur aan het bier met Kotzy, Wayne en Harry. Net toen ik
thuis kwam stelde Fluffy voor om mushroomburgers te eten op het strand. Daarna
nog even m’n chute goed inpakken, bellen met Glen en mailen met Gabriel over de
plannen voor het wiekend, en op tijd m’n bedje in. Mooi leven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten