Tim dagwinnaar

we luisteren via onze wijnglazen naar de vibraties van de speciale boombox van Elena die werkt via het oppervlak waar ie op staat

De andere vrijvlieger en ik pakten precies tegelijkertijd onze vleugel op om te gaan starten, het was een goed moment. Ik liet de mijne weer zakken, Henk startte, en zodra het vaantje weer enigszins mijn kant op wees startte ik erachteraan. Fout, dat was de achterkant van de cyclus en ik dook direct de sink in. De kloof naast het kerkje leverde niks op en de pigfarm zou ik niet meer halen dus ik mikte op de parapenterslanding. Toen ik begon te draaien hoorde ik m’n vario en jawel hoor, ik zat in een zacht belletje. Heel langzaam draaide ik door, en na een kwartier was ik terug op starthoogte. Toch had ik er geen trek in om terug naar de berg te vliegen of ergens anders enorm m’n best te doen, ik vloog bijna rechtstreeks naar het bombout veld en bestudeerde de mogelijkheden. Op elke hoek staat een windzak en elke windzak wees een andere richting aan. De belangrijkste kwam voornamelijk uit het zuidoosten, de rottigste richting, en ik besloot om er een diagonaal van te maken met een tikje zijwind. Eigenlijk deed ik het zo slecht nog niet maar ik durfde/kon toch niet uit te duwen en landde opnieuw onelegant op m’n wielen.

Kort daarna liet Torquil zien hoe het wel moet, perfect en in de tegenovergestelde richting. Nog weer iets daarna kwam Nestor die goed landde, min of meer naar het zuidwesten, maar waar duidelijk iets mee aan de hand was. Hij huilde bijna van de pijn in z’n ellebogen dus we hielpen hem inpakken tot Flic me kwam ophalen. Samen reden we via de supermarkt in Tremp naar goal bij het meer, waar zojuist Tim dagwinnaar van de sportsclass was en Lorenzo van klasse 1. Er stonden al veel vleugels en ik deed de ronde om trackers in te nemen, om daarna het meer een keer over te zwemmen en aan m’n volgende boek te beginnen.

Nadat ik alle trackers aan de lader had, m’n jurkje aangetrokken en naar de andere kant van het dorp was gewandeld voegde ik me bij de Balla’s en Darren, waar we te eten waren uitgenodigd. Ze zitten op een onhandige plek maar in een prachtig huis met een bizarre tuin of oprijlaan waar elk blaadje en elk kiezeltje op z’n plaats zit. Erg gezellig en de avond eindigde met dansen op onze telefoons.

Gecancelde eerste taak van de Britse Open

meethead madam Jenny

Jurgen in the car

De startplek op de Montsec is vlak en groot en je rijdt er via een asfaltweg heen om er naast te parkeren, dus in eerste instantie gaat het allemaal supermakkelijk. Opbouwen, trackers uitdelen, kletsen. Er zijn portapotties en je kan je overtollige spullen in een auto mikken. Maar al voor de briefing gooide een dusty een paar vleugels door de lucht en we waren allemaal zenuwachtig. Bovendien startten er beginnende parapenters tussen de opgebouwde vleugels door en zeker vijf keer dreigde er eentje over m’n vleugel getrokken te worden. Genoeg redenen om snel te starten, en met de hulp van Connel en Alex, de jongens van Grant en Louise die ondertussen bijna volwassen zijn, kwam ik prima weg. Ik draaide wat hier en daar en genoot van het uitzicht, van de gier die onder me instak, van het gevoel dat je de hele wereld aan kan als je op cloudbase zit. Toen ik na drie kwartier bij de pigfarm landde begon het wat heftiger te worden. Flic haalde me op en samen reden we terug naar start om Tim op te halen want inmiddels was de taak gecancelled vanwege onstartbare condities. Dat bleek, want we troffen ambulances en medics en helikopters en wat niet al aan vanwege een startcrash. Het bleek dat de piloot er met wat blauwe plekken en schrammen vanaf komt maar de toon was gezet. Toch startten er nog een paar en die waren allemaal dik tevreden over de lucht, ze hadden alleen veel moeite om naar beneden te komen.

Het inleveren van de trackers leverde nog een beetje verwarring en gedoe doordat de scorer wel heel erg op de details let. Desalniettemin had ik ze voor half negen allemaal aan de lader en konden we koken, eten en naar bed.

Tremp

Na nog een uurtje trackers testen met T, Jenny’s kind, was ik nog net op tijd om Gerolf bezig te zien met de LitespeedRS van Rich. Het hoogtepunt van de dag wat mij betreft. Gerolf is een fantastische leraar, helemaal terwijl hij met een vleugel bezig is, en we hadden het geluk dat het een oude dweil van een vleugel was waar dus ontzettend veel aan moest gebeuren. Met zagen tangen en een scherp mes ging hij het ding te lijf wij stonden er allemaal met respectvol afgrijzen omheen.

In Tremp troffen we de prachtigste wasserette ever, my beautiful laundrette (Timbo en Flic kennen Stephen Frears niet, kan je nagaan!) en met een auto vol schone was en boodschappen waren we na een stukje zwemmen weer in Ager. Het hele dorp is door deltisten overgenomen, overal zie je groepjes piloten en hier en daar mensen in korte broek en hemd met een helm op hun hoofd. Sasha raadde me aan om m’n gewoonten op start enigszins aan te passen in de hoop dat m’n bluetooth headset het blijft doen.

’s Avonds vegetarische paella in het middeleeuwse huis waar de Dotchins zitten, helemaal fantastisch. Het enige nadeel is dan automatisch de wijn maar tegen de tijd dat ik opgebouwd heb ben ik dat ook weer vergeten.