 |
| Merde! |
Ik was misschien een tikje te moe voor de Litesport maar het was de laatste dag dat m’n franse maatjes me helpen en de voorspellingen waren uitstekend en ik was zelfs harstikke geduldig en startte pas als vijfde of zesde ofzo. Maar ik zakte toch vet uit, in zeven minuten stond ik op de vis. Wel met de drogue eindelijk uit de pocket, maar moederziel alleen want iedereen ging kneitergoed omhoog. Totdat Maya erbij kwam en later nog de Zwitserse dame, en we werden netjes door Loul opgehaald dus erg dramatisch was het nou ook weer niet.
De rest van de middag bleven we kletsen op het terras, ik nam afscheid van Thierry en Yves en ik checkte nog even of Justin nog iets nodig had. Daarna een troostrondje zwemmen en een extra kazige pizza en zo was het leed alweer geleden. In Macedonie is Sasha zeer verdiend wereldkampioen geworden.
Het is wel heel erg anders om op m’n eentje zonder wedstrijd, zonder afspraken, zonder iets te moeten, elke ochtend te bedenken wat ik vandaag zal doen en elke middag op een willekeurig moment de plomp in te duiken. Superrelaxed en tot nu toe nog geen dag zonder gezelligheid. Maar tegelijk voelt het ook een tikje zinloos, een beetje leeg. Jean-Francois is niet langer gemotiveerd om te vliegen. Hij start en landt alleen nog maar en tussendoor doet ie misschien een belletje en dat is het dan. Dat herken ik zeer, het is bij mij het gevolg van gebrek aan uitdaging, gebrek aan ambitie. Als je het jezelf al te makkelijk maakt dan wordt het bijna routine om een potje te vliegen.
Ik blijf zeker voornamelijk met de Fun vliegen en alleen alles makkelijk doen, maar ik ga wel preciezer landen en ook meer m’n best doen om te termieken. Het zou te triest voor woorden zijn als ik m’n vliegmotivatie zou verliezen. Het feit dat ik vanmiddag niet voor een herstart terug naar boven ging was al een veeg teken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten