 |
Pic de Bure en La Batie Monsaleon
|
 |
als je goed kijkt zie je de windzak van het vliegveld van Serres
|
 |
kasteeltje van La Batie
|
Twee keer tien kilometer met het vouwfietsje en een rugzak
vol boodschappen is net te doen, als je maar voor de drukte en de hitte bent.
En dan toch op het heetst van de dag de berg op, ik kon het niet laten, en
erger nog zoals gebruikelijk raakte ik de bordjes kwijt en nam ik een pad waar
een verbodsbord voor stond. Maar ja het zag er echt aantrekkelijker uit dan de
gravelweg die lelijk heet en steil omhoog was. Ik verdwaalde een beetje en ik
kon ook wel zien dat er al in geen maanden of misschien zelfs jaren iemand
gelopen had. Wel sporen van dieren, zwijnen maar dat registreerde ik niet echt.
Tot er eentje vlak voor m’n neus het pad overstak. Groter dan ik volgens mij,
en ik had ‘m absoluut niet gehoord. Dat vond ik nog het engste, dat zo’n beest kennelijk
zomaar op kan duiken. Ik schoof m’n wandelstokken in tot wapens en maakte al
achterom kijkend haast om de berg af te komen, schrikkend van elke muis of mus
in de berm.
De teamdokter nodigde me uit in Serres en na afloop liepen
we tegen Jacques Bot op, dus het sociale deel van de dag was weer helemaal in
orde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten