Feestje

Laurents tuin

Ik mis m’n vliegvriendjes in Krushevo ontzettend, Jan en Marc zijn vertrokken, nou belt Martin ook nog om te melden dat hij pas eind augustus naar Laragne komt. Ik zou er bijna eenzaam van worden, maar gelukkig is Phil hier en Mart ook nog een paar dagen, stroomt Laragne vol met vliegvriendjes en gisteravond nodigden Laurent en Beatrice me uit voor een dorpsdiner met funkband. Laurent heeft samen met een maat een fantastisch huis gekocht, enorme lap grond er omheen en een eigen landingsterrein aan de tuin. We kletsten wat in de schaduw van een boom over het recyclingbedrijf dat hij in ’80 begon en over vliegscholen en over de Spectre die hij ontwikkeld heeft. Daarna naar de kunstenaarscamping bij het vliegveld voor couscous en muziek. Het halve dorp was er, inclusief Patrick en z’n vriendin, en ondanks de wat slome band werd er gedanst. Een van de leuke dingen van de Fransen, dat ze dansen.

M’n vluchtje stelde niet veel voor, vroeg gestart met de Fun en meteen een zalige bel gevonden maar die hield op en daarna moest ik er enorm voor knokken. Daar had ik toch echt de energie niet meer voor dus na een half uurtje stond ik op het vliegveld. Zwemspulletjes gepakt, paar rondjes Lac de Veynes, boodschappen en dus apéro met Laurent. M’n Frans gaat steeds beter maar een ander begrijpen blijft ingewikkeld. Mensen hebben lastige accenten, gebruiken moeilijke woorden of onbekende vervoegingen, de taal zit vol jargo en soms snap ik gewoon het onderwerp niet. Maar ik kan al meer en meer meekletsen.