Lekker zo’n dagje dat ik niks presteer en dat naar volle tevredenheid. Ik reed een uur voor de Canards met Jan & Marc naar boven, waar het vrijwel windstil was en wat er was kwam uit het noorden. Zwaluwen dartelden voor de berg, bijen zoemden, het gras kriebelde en de zon scheen fel. Zalig, of we nu vlogen of niet. Maar tegen tien, elf uur draaide het zuchtje wind en kwam er af en toe een stevige bel langs, dus nog voor half twaalf was ik in de lucht. Sink sink sink terwijl ik de hoek om kwam naar de zuidstart, in de verte zag ik een tiental parapenters hoog draaien. Ik vond al eerder een bel en net toen ik ‘m goed te pakken had stormden al die schermen op me af zodat ik veiligheidshalve af moest druipen. Klootzakken. Met een kleine overshoot stond ik op de grond, ruim op tijd om naar de camping te lopen, te lunchen, een wasje te doen en met Phil bij te kletsen. Terug naar de landing waar Marc al bezig was om hun beider vleugels in te pakken omdat Jan met z’n efiets de auto aan het halen was. Van het ene moment op het andere begon het enorm te blazen en her en der waaiden half afgebouwde vleugels om, met rondrennende piloten en verbroedering alom tot gevolg. Met de Zwitser en een paar Canards dronken we een biertje in de vliegveldkroeg, ik begreep nauwelijks waar het gesprek over ging maar het was gewoon gezellig. Terug de spullen op Jans auto geladen, zwempak aan en met z’n drieen naar het lac de Veynes zodat ik nog even m’n noodzakelijke dosis beweging kon halen. Vroeg gegeten, nog een uurtje in m’n hangmat liggen lezen en nu dan de laatste taak voor vandaag. M’n blog posten en proberen een paar podcasts uit de extreem trage wifi te trekken. De meteo ziet er niet goed uit maar het leven is toch best goed te doen zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten