Eerst naar de Decathlon in Gap voor een luxematras en daarna uren verspild in de supermarkt, tjeempie wat zijn die Fransen toch traag. Daarna nog eens lang gezocht naar een geschikte parkeerplek om van daaruit wat te wandelen. Het werd de Col de Radou en ik gaf mezelf een uur om omhoog te lopen en daarna moest ik weer terug van mezelf. Na twintig meter hield het pad op en als een ware Winnetoe volgde ik de sporen van dieren, maar die hielden toch ook op. Never mind, de begroeiing was niet te erg en ik had gelukkig m’n gaitors, m’n stokken en m’n hoedje. Het ging recht omhoog door de hei, lavendel en tijm en na een uur was ik zo’n beetje halverwege. Bij nader inzien vond ik het toch zonde om niet even over de rand van de top naar de Pic de Bure te gaan kijken, dus ik klom door. Maar ja dan wijkt die top steeds verder weg en ik wist dat ik nog naar beneden moest en dat het ontzettend steil was en dat het dus allemaal harstikke onverstandig was maar ja verstandig heeft me nog nooit avonturen opgeleverd. Koppigheid ook niet eigenlijk, na ruim twee uur bereikte ik de top en maakte ik een paar kiekjes van de Pic en daarna ging het bijna negentig graden naar beneden. Met drie-en-een-half uur was ik terug bij m’n auto met enorme zin om te zwemmen, dus dat deed ik ook nog even een rondje. Ik heb geen idee waarom ik niet gewoon lekker kon lezen en dommelen in m’n hangmat, de wandeling was niet bepaald bijzonder mooi ofzo maar ja als er toppen zijn dan moet je daar naartoe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten