Post
competition blues, zelfs al deed ik niet mee met de wedstrijd. Het is
waanzinnig heet en drukkend, ik ben verbrand en heb splinters in m’n billen van
het vrijen in het gras, niemand heeft kunnen slapen zonder airconditioning, en
het ergste is natuurlijk dat Forbes leeg en doods is.
De laatste
twee dagen, met de mooiste lucht van de hele maand, zakte ik uit en ik ben er
nog niet vrolijk over. Maar beide avonden was het supergaaf om de finish te
zien, de spanning en het gejuich en de blije uitgeputte piloten. En ook het
drama van de mensen die het net niet haalden, na zes of zeven uur in de lucht.
Het feestje
was niet zo flauw als andere jaren, er was een goeie zangeres en we konden
dansen, maar om één uur was het afgelopen.
Ik ben
verhuisd van de dure en slecht uitgeruste Riverside camping naar de goedkope
maar rivierloze camping op het industrieterrein. Absoluut onmogelijk om
enigszins af te koelen, elke twintig minuten een kouwe douche en dan weer een
dutje op m’n luchtbed. ’s Middags met Neil mee naar de Zwitsers, die wel een
zwembad hebben maar het water is harstikke warm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten