Het is lastig
om in mezelf te blijven geloven, ik blijf alsmaar uitzakken. Volgens Pedro zijn
de condities bijzonder lastig maar eerlijk gezegd zie ik dat niet zo, afgezien
van de harde wind. De wolken vandaag zijn schitterend en de bel waar Marco me
in afzette was groot en vet en smooth. Maar ik verloor ‘m op zo’n 1800 meter,
kon ‘m niet meer terugvinden en probeerde tegen de wind in een ander wolkje te
bereiken. Achteraf had ik me meer mee moeten laten drijven, ik draaide
waarschijnlijk bovenwinds de bel uit.
Ik weet dat ik
prima kan vliegen, ik heb fantastische vluchten gemaakt hier in Forbes. Maar op
dit moment is er iets ernstig mis in m’n hersens en ik weet niet wat. In Forbes
geen landingszorgen dus daar kan het niet aan liggen. Geen lastige taken of afspraken,
ik kan me gewoon downwind laten drijven en Pedro haalt ons op.
Claudia zakte
ook uit en nadat mijn herstart mislukte (de vg schoot los, ik steeg ver boven
de tug uit en releaste) moest er iets aan de dragonfly worden gerepareerd. We
zetten de vleugels in de hangar en beweenden de levensgebeurtenissen die ons op
jaren achterstand brachten.
Het is meer de vicieuze cirkel: door slecht vliegen
verlies ik zelfvertrouwen, zonder zelfvertrouwen weet ik niet of het de
vleugel, de lucht of mijn vliegvaardigheid is waardoor ik uitzak, en
uiteindelijk weet ik niet meer waar ik de oplossing zoeken moet. Een mooie
lange vlucht verdorie, ik wil m’n record (182 km) verbeteren nu het nog kan. En een studie van Gerolfs uitgebreide advies, over langzamer trimmen en sprogs bijstellen enzo. Gaaf dat hij me zo uitvoerig uitleg geeft!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten