WK in Forbes

Heerlijk! Gezellig iedereen weer zien bij de briefing, daarna relaxed boodschappen en wasje doen, dan naar de paddock om de vleugels af te laden voordat de auto’s weg moesten, rustig rondlopen en fotoos maken en de condities bekijken, en pas na twee uur op m’n ellefendertigste opbouwen. Toen ik bijna klaar was kwam Michelle me opjagen, net genoeg om een beetje tempo te maken, en zodra ik m’n helm dichtgespte kon ik direct op een dolly stappen, hangcheck, instrumenten aan, gogogo. De sleep was prima, de vlucht was prima, de landing was prima. Ik had de luxe van Toni als chauffeur, helemaal speciaal voor mij alleen en ze reed onder me met me mee. Ik kon zeggen wat ik wilde over de radio omdat er niemand last van ons had, aanwijzingen geven welke weg ze moest nemen en waar ze moest kijken om mij te zien. Omdat ik niet met de wedstrijd meedoe hoefde ik niet op te sturen om de taak te vliegen maar kon ik gewoon lekker met de wind meedriften, en omdat er overal enorme landingspaddocks onder me lagen kon ik rustig blijven zoeken en draaien ook al zat ik harstikke laag. Genieten van het uitzicht, het is hier altijd al ontieglijk mooi en nu het zo kurkdroog is is het nog fraaier. In minder dan anderhalf uur was ik boven Trundle, waar een gigantisch gemaaid korenveld wel erg aanlokkelijk precies langs de weg klaar lag om in de harde wind veilig te landen. Selmsy belde gezellig net op het moment dat ik de vleugel naar de weg begon te sjouwen, en Toni bracht me twee minuten later een fris sapje. We waren vroeg genoeg thuis om ontspannen te koken en te eten en op tijd naar bed te gaan.