Vandaag lag
het echt niet aan de condities of de taak, ik maakte gewoon een domme fout. Het
was een vervelende gaggle, en hoewel de termiek uitstekend was wilde ik liever
iets minder moois maar dan voor mezelf. Dus toen de gaggle de enige juiste
route koos, noord langs Mount Mitta, overtuigde ik mezelf ervan dat er aan de
lijzijde ook stijg zat. Bij het vliegveld zakten we met z’n vijven of zessen
uit. Toen Howard me gevonden had moesten we eerst een lekke band verwisselen en
Howie is niet zo snel, dus ik lag pas om zes uur in de rivier. In plaats van
koken en eten verkleedden we ons voor de crossdressing party, maar dat viel
nogal tegen. We zagen er geweldig uit maar het bleek een soort miss-verkiezing
te zijn met de ColacColac-kampeerders als publiek. De briefings in de ochtend
zijn leuker (met Hubert die elke ochtend een nieuwe tekst over Stuwy ten gehore
brengt; Stuwy is Flip van Corryong) en ik had geen zin om de kampeerders te
amuseren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten