Krijg nou wat,
deze keer zakte ik niet uit maar landde ik binnen een uur op het vliegveld
omdat ik niet het risico wilde lopen in een storm of gustfront terecht te
komen. Er regende al een forse bui ten zuiden van ons toen ik omhoog draaide,
in het westen was het flink donkergrijs en overal groeiden de bloemkolen
verticaal. Terwijl ik in m’n tweede bel boven Forbes hing zag ik twee nieuwe
regenbuien naar het noorden en zuidoosten, met andere woorden er was geen
duidelijke richting waar géén onweersrisico bestond.
Ik moest nog m’n
best doen om terug op het vliegveld te komen, en maakte verdorie weer geen
mooie landing, maar Marco was er in no time om de hangar te openen zodat ik
niet hoefde in te pakken.
Claudia vloog
wel door naar Parkes en terug en ze is dolgelukkig met haar vleugeltje. Ik had
graag samen gevlogen maar ik ben gewoon niet in voor teveel spanning en stress.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten