Biwingual

Cyrilde

Ferdi

 

Het regent weer keihard maar we hebben toch  nog onze inhaaldag kunnen doen en ik heb m’n eerste hoogtevlucht met een scherm gedaan. Ik stikte van de zenuwen en had een beetje koppijn van de wijn van gisteravond en Cyrilde vond vanmorgen nog dat ik beter een tandem kon doen dan een solovlucht. Ze was benauwd dat ik in verwarring zou raken over links en rechts, maar ik legde uit dat het vooral gaat om het bijsturen aan de grond – als je naar links wil moet je naar rechts lopen en links een beetje remmen. Dat is te moeilijk voor mij. Gelukkig wist ik haar ervan te overtuigen dat ik eenmaal in de lucht gegarandeerd zou kunnen sturen, weightshift kan ik wel en als er niemand in m’n oor loopt te tetteren met allerlei onbegrijpelijke commando’s dan lukt het ook wel.

Terwijl de wolken als gekken over de bergen joegen was het in het dal windstil, dus we togen naar Plan Praz, een mooi stijle start met voldoende ruimte om de schermen uit te leggen. De anderen startten allemaal vlot en toen moest Franck voor mij, om te zorgen dat Ferdi beneden niet twee schermen met dezelfde kleuren hoefde te begeleiden. Franck deed het prima en dat gaf moed, want op de grond had hij heel veel minder geslaagde runs gedaan. Toen ik eindelijk aan de beurt was viel natuurlijk exact op dat moment de wind weg. Daarna moest ik nog eens wachten omdat er teveel schermen in de lucht waren. Toen ik eindelijk mocht ging de start uitstekend, maar kwam ik niet in m’n stoeltje en door de pogingen begon ik te pendelen. Van pure zenuwen vergat ik alle oefeningen met het gaan zitten, maar toen ik eenmaal wat ruimte om me heen zag kon ik ontspannen en toen lukte het alsnog. Ik cruiste wat op en neer, dat was geen enkel probleem, sturen ging makkelijk. Maar eenmaal lager boven het veld begreep ik een aanwijzing van Ferdi verkeerd, draaide veel te vroeg op downwind en daardoor raakte de boel wat ongecoordineerd en ik in de stress. Ik begon weer te pendelen waardoor ik nog gestresster raakte, waardoor het pendelen erger werd en ik mezelf streng moest toespreken om de boel los te laten. Lastig als je je eerste landing op een piepklein terreintje gaat doen. Het was dan ook bepaald geen fraaie landing en m’n handjes trilden nog lang na, maar de eerste vlucht is voor mekaar.

Erg jammer dat ik niet meteen of zelfs maar aan het eind van de vakantie door kan met een verlengde beginnerscursus. Liefst zou ik dat bij dezelfde school doen want ze zijn goed en ze weten wel zo’n beetje hoe ik in elkaar steek, en bovendien spreken ze heel redelijk Engels en zelfs Nederlands. Ook erg jammer dat ik niet sneller heb ingepakt – nu zit ik nog een nacht vast in koud en zeiknat Chamonix. Maar voor m’n verrekte lies en m’n ontstoken rug is het misschien niet slecht om een dagje vrijwel niks te doen.