Wakker worden met regen, uit de douche stappen in de regen, naar de school rijden in de regen en weer naar huis in de regen en met een voorspelling van nog zeker veertig uur regen. Dat betekent maar één ding: sjoppen! Mijn beste excuus was dat Dennis geen bezoek wilde voor twee uur dus ik moest wel. Broeken in m’n mandje, passen, prijzen vergelijken, opnieuw passen, toch maar de duurdere, eindeloos aarzelen over een handig rekje met wielen en toch maar niet gedaan en dan toch honderd piek afrekenen hoe kan dat nou? De ellende van Decathlon is dat alles handig is en goedkoop en voelt naar fijne dingen om te doen. Nog net op tijd een vierde tent weer teruggelegd (m’n favoriete maar kapotte éénpersoonswerptentje, een supergoedkoop éénpersoonstentje, m’n paleistent en nou had ik toch bijna een tweepersoonswerptentje aangeschaft...), toch maar niet dat geweldige broekje, een interessant draagbaar piestuitje en een nieuwe toilettas (ik gebruik nog altijd dat ding van Flip dat eigenlijk nooit groot genoeg was). Daarna traditioneel op bezoek bij Dennis en Gillian, m’n thermiekinstructeur van ooit en verantwoordelijk voor m’n vliegersnaam H. Omdat Hadewych gewoon te moeilijk is. En omdat ik soms wat dopey ben.
Ik geloof dat ze het me niet kwalijk nemen dat ik bij een andere school ben gaan lessen, ik heb gewoon niet aan ze gedacht stom genoeg. Dennis gaf me nog wat tips over wat te doen als het scherm je over de grond dreigt te sleuren (aan één rem trekken) en waar alle informatie te vinden die een schermvlieger maar kan wensen (www.touchingcloudbase.co.uk). Ze lachten me uit over m’n voornemen om te blijven zeilvliegen – dat zeggen alle deltisten die overstappen op scherm. En ik moet vooral een dubbeldoeks hike & fly scherm kopen en niet bezuinigen op het harnas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten