Prutser

St. Genis op de achtergrond

Lenticularis boven de Pic de Bure

overal zonnepanelen en dus ook schaduw voor de auto's

 

Omdat we naar de Chabre zouden gaan pakte ik de Fun, maar eenmaal op- en ingeladen bleek dat de Duitsers besloten hadden om toch naar Aspres te rijden. Met een heel zwak zuidoostelijk windje en onweersvoorspellingen. Ik was er flink chagrijnig van en natuurlijk ben ik met de Fun in een minuutje klaar met opbouwen, dus om twaalf uur was ik klaar om te starten. Gary verzekerde me dat het een top-to-bottom zou worden op dat moment en natuurlijk had ie gelijk, dus ik haakte me weer uit en ging op de start zitten. Dat hield ik uiteindelijk nog geen kwartier vol. Ik kon goed zien dat er niks omhoog ging, maar in de verte zag je ook de bewolking die op slecht weer duidde en ik had niet alleen een enkeldoekertje maar ook een pakzak aan de kiel en een onhandig vastgemaakt instrument, allebei forse weerstandveroorzakers. De kans dat ik nog vóór de wind zou toenemen een serieus overlandje zou kunnen doen was best heel klein. En ik wilde zeker niet op de start inpakken, en ook niet rodeolanden. Dus ik startte toch en zakte inderdaad in een rechte lijn uit voor een mooie landing. Ik legde m’n spullen met een briefje op de auto van Andreas en hoopte vurig dat er minder dan vier Duitsers uit zouden zakken zodat er nog plaats zou zijn voor mijn vleugel. Ik had geluk, het waren er wel vier maar mijn kleine vleugeltje namen ze ook nog mee. Ondertussen liftte ik naar Laragne, waar het al flink begon te spoken en niet veel later belde Gary of ik hem op kwam halen onder Serres. Met een tussenstop bij het meertje voor een uurtje zwemmen en nog een tussenstop in Eguyans voor een ijsje en een panaché bij drie oudere dames die enorm aan Australië deden denken – het stikt daar van de lieve oude dametjes die tweedehandswinkeltjes-annex-koffietentjes runnen en die dan achter de toog staan te wiegen op hun favoriete muziek – kwamen we weer helemaal blij thuis. Waar Trudy niet zit te wachten op uitvoerige analyses van een vlucht ben ik een stuk geinteresseerder publiek voor Gary’s tracklogs en verhalen. Als beloning probeerde hij m’n bluetooth headset aan te sluiten maar het was al even tevergeefs als Jans pogingen vorig jaar. Ik heb opnieuw aan Sasha om een handleiding gevraagd maar dit soort aardse zaken vindt ze kennelijk niet boeiend genoeg om er op te reageren. M’n huidige headset is kapot dus samen vliegen gaat niet lukken.