Ik zou willen dat ik de geur van de paars bloeiende
jacaranda’s kon bloggen, zoet, lavendel- of seringenzeepachtig. En de kruidige
kamperfoelie-achtige geur op de kliffen, of de smerige brandlucht tussen de
zwartgeblakerde bomen. Het geluid van de bellbirds. Ik fietste over een soort
sprookjesbos-pad naar de fabriek om m’n xc-harnaszak op te halen, twintig
kilometer oohhh en ahhh. Enorme varens, bananen, zangvogeltjes in alle
mogelijke felle kleuren, witten en donkerblauwe ibissen (of iets dergelijks
elegants en exotisch), een leguaan van bijna een meter en later een tiental
kleinere, fel bloeiende bomen en struiken. Ik voel me net Lupineke op m’n roze
fietsje.
Alby had de eclips vanmorgen wel gezien en een paar
schitterende fotoos gemaakt. Wij hebben niet eens kunnen bepalen wanneer het
precies gebeurde, het was sowieso vrij donker door de dikke bewolking. Er was
geen wind en het was honderd procent zeker dat een redelijke landingsplek
onbereikbaar was, maar Conrad wilde perse in de lucht zijn op het moment van de
eclips. Hij haalde de zandplaat nog ook, gevaarlijk maar iets minder eng dan de
rotsblokken waar hij op mikte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten