Yes! Eindelijk, heerlijk gevlogen vandaag, helemaal perfect.
Ik kon niet slapen vannacht dus om drie uur besloot ik dat het vandaag geen
vliegen zou worden, hoe mooi de wind ook zou zijn. Ricky maakte me om half acht
wakker, it’s on, een stuk of vijf waren al sinds half zes ’s ochtends aan het
vliegen voor de deur. Maar het woei echt flink hard en ik had dus niet geslapen
en Conrad had nachtdienst gehad dus er was niemand waar ik me goed vertrouwd
mee voel. Ik reed naar Cameron en die ging net naar Soldiers Beach, waar het
echt perfect was. Hard maar niet te hard, recht erop, slechts twee anderen in
de lucht. Cameron hielp me de lucht in, het duurde een minuut of twintig voor
ik helemaal kon ontspannen en een paar minuten later landde ik op het strand. Ik
had alleen een t-shirt aan dus ik had het koud, ik had dorst en de rits ging
niet dicht dus m’n benen verkrampten. Ik vond het niet eens erg om te landen, dat
ging prima, ik moest alleen even bedenken hoe ik weer omhoog zou komen. In no
time stond Russell naast me om me naar boven te helpen, en zo kon ik ook weer
starten. De jongens legden nog eens uit hoe ik zou moeten aanvliegen om bovenop
te landen, en na een paar pogingen maakte ik een perfect toplanding. De rest
van de middag kon ik meespelen, aanvliegen, toplanden, doorstarten. Fantastisch!
Na twee uur ofzo merkte ik dat ik te moe werd, ik wilde geen fouten gaan maken
dus ik pakte in. Cameron en Frazier hielden het nog zeker anderhalf uur vol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten