Het giet en het is koud, de hele dag al, het lijkt Nederland
wel. Na een ochtend rondbellen lukte het een mechanic te vinden die m’n
auto-aansteker wilde repareren zodat ik op de tomtom kan vertrouwen. Ik moest
mezelf twee uur amuseren in The Entrance, een erg hippe plek. Gisteren
scharrelde ik nog met Conrad naar goedkope stoelen bij het leger des heils in
Newcastle, hier is ieder ander winkeltje een tweedehandszaakje. Het heet hier
geen tweedehands maar ‘vintage’, en de prijzen zijn navenant. Wel erg lekkere
koffie in een koffiehuis annex kringloopwinkel en een goeie omafauteuil om m’n
boek in te lezen.
Daarna ging ik ouderwets op visite bij Jamie en Glen in
Pearl Beach. Ouderwets omdat we gewoon de hele middag en avond bleven kletsen,
alsof we geen haast hadden, niks anders te doen. Wat ook zo is natuurlijk. Maar
sinds m’n school- of studietijd heb ik geloof ik nooit meer zo zorgeloos uren-,
dagenlang niks gedaan.
Voorzichtig als een oud omaatje naar huis gereden, ik zag
geen bal in de regen, verblind door de honderden reflectoren waarmee ze de
wegen hier volhangen, en doodsbang om opnieuw te slippen nadat ik op een
rotonde aan het glijden was geraakt, volgens Glen zijn Falcons nogal skiddy
auto’s en de bochtige wegen zijn spekglad na een regenbui.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten