25 december 2013

vrede in Newcastle


kitchen kitten Fluffy (let op de sloffen)


keukenprinses H

Nifty Nic

kerstbal

Hairy Karl

Het is een schok elke ochtend als ik om half zeven het ijskouwe water inglij, maar na twee baantjes is m’n lichaamstemperatuur aangepast en vind ik het verrukkellijk. Terwijl ik stevig doortrek denk ik aan Primoz, die volgens Paris geen wedstrijden meer zal vliegen omdat het zo ego-bevestigend is. Ze doen allebei aan yoga, en hoewel het hen waarschijnlijk helpt om zo verschrikkelijk goed te vliegen, zit het hun spirituele groei in de weg. Volgens mij is het geen symmetrische ervaring, winnen of verliezen. Ik verlies meestal, en dat deert me weinig. En de enkele keer dat ik win vind ik dat ontzettend leuk. Maar meestal probeer ik net zo te genieten van het taken vliegen, als ik doe van het baantjes zwemmen. De sensaties van water en zon en wind op m’n huid, de uitzichten, de kracht in je spieren. En vooral de mentale balans, meditatie, focus. Het bevrijdt juist van ego, je gebruikt je hersens wel maar op een manier die veel meer primair is, veel basaler, dan het analytisch denken of de sociale omgangsvormen van het normale dagelijks leven.
Die ook leuk zijn. Gisteravond dinertje, muziek, kadootjes en spelletjes. Alleen maar gezellig en warm en fijn. Ik vier al bijna veertig jaar geen kerst, maar ik heb geen enkel bezwaar tegen het vieren van liefde en vriendschap.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten