Verprutst

kennelijk geen bedbug maar iets wat door de airco naar binnen wordt geblazen

Fout! Het enige excuus voor m’n gebrek aan concentratie is het slaapgebrek, door keffende buurhond, aircogezoem en bedwantsen. Maar nondeju wat ben ik weer eens stom bezig. Ik startte als nummer vier, achter Steve, en de lucht was behoorlijk in beweging dus ik voorzag een fijne termische dag. Bovendien was het volledig blauw en daar ben ik vrij redelijk goed in, relatief dan omdat ik juist nogal dom ben met het wolkenlezen. Na release duurde het even voor ik de kern te pakken had, maar toen draaide ik ook naar het plafond op1900 meter. Wat is de Litesport toch een heerlijk vleugeltje, hier ga ik eens lekker lang en ver mee komen vandaag dacht ik.

De eerste start was nog vijf kwartier en maar 2 en een halve kilometer weg, maar bij de briefing vanmorgen was gezegd dat de jump-the-gun-penalty niet nul punten zou zijn. Bovendien doe ik niet mee voor de punten maar om zo ver mogelijk te vliegen, liefst goal te halen, en vandaag zou dat haalbaar kunnen zijn met een downwind taak van 147 km. Na lang ronddobberen was de laatste gaggle waar ik in aansloot niet zo prettig, ik kwam niet goed omhoog en een paar zaten me nogal in de weg. Tijd om te gaan, minder dan elf minuten te vroeg en ik zat op 1800. Ik begon rustig te steken in de richting van een potentiële trigger, ondertussen probeerde ik met pijltje omhoog het volgende keerpunt in te stellen. Ik weet wel waar Grenfell ligt, maar daarna zou ik zonder gps toch een probleem krijgen. Het instrument weigerde echter om het volgende keerpunt te geven zolang de starttijd nog niet verstreken was, en terwijl ik zakte en verder en verder uit de startcirkel dreef, bleef het apparaat Forbes aanwijzen. Ik had natuurlijk eerst moeten zorgen dat ik weer omhoog kwam, maar in plaats daarvan besloot ik dan toch maar twee kilometer terug te vliegen tot binnen de startcirkel. Voor ik er erg in had zat ik zo laag dat ik moest landen, en met een grote boog zette ik ‘m middenin een groot stoppelveld neer.

Pete had me vrij snel gevonden, met een lekker koud troostbiertje. Inmiddels zit ik gedoucht en teleurgesteld op het bed, dat ik een paar uur in de zon had gelegd om de wantsen eruit te schroeien.

Hier (ook in de kolom rechts onder Spot livetracking) is te zien hoe ik als een kip zonder kop naar termiek aan het zoeken ben, en hier zullen de uitslagen worden gepubliceerd.