Gearriveerd

In het vliegtuig voelde ik me nog steeds wat onbestemd, niet zonder meer juichend eigenlijk. Ondanks of misschien wel juist doordat alles zo soepeltjes verliep: genoeg tijd om rustig in te pakken, buuv bracht me naar het station, goeie zitplaats in het vliegtuig. Het speelt een rol dat ik deels weer naar Australië ging vanwege Adams dood, ik heb het gevoel dat ik er op m’n eentje ver weg eigenlijk niet goed om heb gerouwd en ik wil heel erg graag m’n vrienden hier weer eens zien. Maar een grotere rol speelt de dagelijkse confrontatie met stromen immigranten die zich op de meest verschrikkelijke manieren een weg naar veiligheid en menswaardigheid proberen te banen. Dat maakt mijn dure verre reizen wel heel erg egoïstisch en snobistisch. Ik had al een schuldgevoel vanwege de milieukosten, nu aarzel ik ook of ik m’n tijd en mogelijkheden niet in zou moeten zetten om mensen in nood te helpen.

Hairy Karl en mijn auto

Ik heb besloten om toch wel zelf te gaan genieten, mede omdat ik weinig uit kan richten met m’n aanwezigheid; geld is nuttiger. En genieten gaat wel lukken. Ik ben weer de prinses: Hairy Karl stond op me te wachten en binnen een uur na de landing zat ik prinsheerlijk in de auto die ze voor me opgeknapt hebben. Eerst langs de fabriek, de nieuwe, mooi licht en ruim en schoon. Testvliegen was niet gelukt maandag maar ik kon wel de doos met spullen meenemen, en vandaag komt er iemand uit Newcastle die de vleugel voor me op kan pikken. Door naar Newy, waar Karl duidelijk alles al had schoongemaakt en opgeruimd en een bed voor me opgemaakt achterin z’n bus. Hairy Karl woont in een enorme oude stadsbus die in een grote loods staat, auto’s en motoren ernaast en douche en wc gedeeld met de garage van de buren. Comfortabel genoeg en helemaal fijn om zo verzorgd te worden, maar het stinkt wel afgrijselijk, Karl rookt als een ketter en al de uitlaten van al die auto’s en motoren staan ongeveer een meter van m’n bed af. Jammer maar ik kan dit gegeven paard met geen mogelijkheid in de bek kijken, hoe geweldig is het niet om zo fantastisch verzorgd te worden! Karl rijdt mij overal naartoe, haalt Selmsy’s Fun 160 voor me op en heeft een masseur voor me gevonden die ’s middags de pijn uit m’n schouders en nek wegkneedde.

Vanmorgen even bij Conrad langs en straks rijden we naar Blue Haven om Cameron te zien en m’n spullen op te halen. Misschien dat we op de terugweg kunnen vliegen op Catho’s en anders heb ik nog genoeg te tutten met m’n spulletjes en ‘mijn’ auto. Er is geen greintje aarzeling meer over, ik ben dolgelukkig dat ik hier ben en de jetlag en Karls gepamper maken me superlui en relaxed.