Dit is waanzinnig. We zitten op de veranda van een soort
miljonairsachtig huis, in de schaduw van ruisende bomen waar allerlei
zangvogels in kwinkeleren, met een schitterende lagune in beeld tussen de
boomstammen waar we net een duik genomen hebben. Toen Conrad gisteren zei dat
ie naar huis wilde en ik moest beslissen of ik mee terug zou gaan, dacht ik dat
het wel gezellig zou zijn om met Jamie naar Rainbow Beach te rijden. Dat is het
ook, en dit toppunt hadden we allebei niet echt verwacht. Nou ja zij heeft het
geboekt omdat het er zo goed uitzag maar we lopen allebei opgewonden te gillen
bij ieder gaaf ding dat we nou weer ontdekken. Een prachtige schommelbank,
enorm, je kan er makkelijk met vier man op liggen. Fraaie en comfortabele
meubels. Een reuzedouche. Enzovoort enzovoort. Het is even een heel andere
wereld dan met m’n andere vrienden, Jamie houdt van luxe en is gewend om te
reizen als een zakenvrouw. Leuk, en gezellig. Ik heb m’n eigen auto en al m’n
kampeerspullen in Newcastle gelaten, misschien niet verstandig want het is de
vraag of ik het een complete week naar m’n zin heb in een gezelschap dat zo
anders is dan ikzelf, maar het was te suf om achter elkaar aan te rijden en
niet even al onze gemeenschappelijke vrienden en kennissen en onze respectieve
affaires door te nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten