Grijs

Spanjaarden, Juaki voorop

Christian

Teguise

Bordelle! De wind leek goed voor Famara, alleen zou er mogelijk een spatje nattigheid vallen. In werkelijkheid verkasten we eerst van Famara hoog naar Famara laag, zaten vervolgens een uur of twee in de stromende regen, bouwden op, en weer af, in wind die tot orkaankracht toenam en reden met bemodderde vleugels en pakzakken weer weg. Een stuk of vier man startte wel, en op de terugweg zagen we Seppi langs de kant zitten, een paar kilometer van Costa Teguise. Hij had zich boven Famara in de wolken laten zuigen, of de wolken waren zo snel naar beneden gezakt, in ieder geval was het effect hetzelfde: minutenlang vloog hij blind met een wind van zestig tot honderd km/u in de rug over een piepklein eilandje vol doodgriezelige lavaformaties, cactussen, hellingen en met een oceaan eromheen. Z’n enige geruststelling was dat hij wist dat de hoogste berg hier iets van 1100 meter is, en hij zat daarboven. Pfff ik zou echt meer dan zeven kleuren gescheten hebben. Seppi ook waarschijnlijk maar hij is wel een erg goeie piloot en hij vertrouwde erop dat ie voor de kust al onder de wolken zou zakken, en dan altijd wel een landbaar plekje zou vinden.

Ondertussen bezochten wij een gourmetfestival in Teguise, honderden stalletjes met tapas voor een paar duppies per stuk, het ene brouwsel nog creatiever dan het andere.

Ik mis Francoise nu al, wat een ideale kamergenoot. De meesten vertrekken vandaag of morgen, en de weersvoorspelling is ook niet vreselijk jofel, dus ik kan me op m’n stapel boeken gaan storten.