Zit ik weer, in een ligstoel op de B-pier. Niet naar Oz dit
keer, toch een gek gevoel. Ik mis m’n vriendjes in Newy verschrikkelijk, en nou
ga ik met een grote groep waarvan ik vrijwel niemand ken en niemand versta naar
een toeristisch eilandje met harde wind en gemene vulkaanrotsen. M’n speciale
landingsbroeken met leren kniebeschermers zijn al lang op, ik zal gewoon op m’n
voeten moeten landen. En m’n best doen om me franse woorden te herinneren.
Accepteren dat ik tachtig procent van de conversatie mis. Never mind, ik zie
net een mailtje van Serge met de vraag of ik straks wil vliegen. Dan neemt ie m’n
spullen mee als hij me op het vliegveld ophaalt, mooier kan het niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten