Wandelen

landingsterrein from hell

Als een aanbod too good to be true is, is het waarschijnlijk niet true. Meteen nadat ik m’n Sting te koop had aangeboden op Alex’ site kreeg ik een mail van iemand die geinteresseerd leek. Hij vroeg om m’n minimumprijs, wat ik nogal achterlijk vond aangezien ik toch duidelijk een vraagprijs had aangegeven. In z’n volgende mail bood ie juist méér aan dan ik vraag, met een of ander lulverhaal over z’n werk waardoor het niet mogelijk is om de vleugel op te halen of zoiets. Wat een sukkel. Dus ik heb ‘m teruggemaild dat ie het bedrag over kan maken via paypal (hij wilde natuurlijk m’n hele hebben en houwen weten, bankrekeningnummer etc.) en zodra ik de poen binnen heb vertel ik ‘m waar ie de vleugel kan vinden. Jammer, want ik was wel blij met de potentiële verkoop.

Na een wat verwarrende ochtend togen Serge, Nives en ik richting Yaiza voor een paar wandelingen rond verschillende vulkanen. Vervolgens zetten ze mij af bij de Fundacion César Manrique, het tot museum omgebouwde huis van de lokaal zeer aanbeden kunstenaar. Ik begrijp wel waarom hij zo populair is, een paar van z’n werken vind ik wel interessant maar het is toch niet echt mijn smaak. Het huis zelf viel me een beetje tegen, een serie vrij ongezellige zitjes in lavaruimtes en opnieuw weer heel veel spierwit. Lava is bizar en grillig, maar vooral niet aantrekkelijk of warm. Het is allemaal zo hard en scherp dat je je handen makkelijk openhaalt als je ertegenaan komt.

Toen ik klaar was begon ik terug te lopen, niet slim natuurlijk maar ik had geen zin om bijna een uur op de bus te wachten of om steeds achterstevoren te lopen om te liften. Gelukkig pikte Serge me aan de rand van Costa Teguise op, zodat ik prachtig op tijd aan Bernards verrukkelijke wijn zit.