 |
| prachtig bankgebouw in Teguise |
 |
| Een uur ingehaakt klaargestaan maar de zon was te laat om de wind te draaien |
Ze doen hard hun best om nare ouwe mannen te spelen maar het
zijn heel geschikte gasten, Jean-Pierre en Serge. Moeilijk te verstaan vaak en
moeilijk te begrijpen soms, een tikje schoolmeesterautoritair en met humor die
de mijne niet is, maar ik ben graag met ze opgetrokken. Het gesprek kabbelde
van overleden vrienden naar degenen die ons ontvallen zijn omdat ze met vliegen
stopten. Er blijven maar weinig mensen over voor wie vliegen het hele leven is.
Mensen zoals wijzelf, die jarenlang niet-vliegvriendschappen hebben
verwaarloosd. De vliegvriendjes van het begin zijn al lang gaan surfen of
vaderen, in verre buitenlanden gaan wonen. We zijn aangewezen op vakanties met elkaar.
Mijn lastigste probleem is dat er in Nederland maar heel weinig ouwe piloten
over zijn, ouwe piloten die nog wel fanatiek vliegen. De meesten horen bij m’n
ex en heks, daar kan ik weinig mee. M’n dierbaarste vliegvrienden voor altijd
wonen down under. Er is weinig animo om in Nederland op bezoek te komen, lieren
is tenslotte geen pretje. Maar gisteravond in Casa Leon, Teguise, met twee
moeilijke ouwe kerels en na een week tevergeefs op startplekken klaarstaan, was
ik volmaakt gelukkig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten