Dolomiten

Google maps stuurde me langs de heftigste rotsformaties van de Dolomiten, waar ik ooit één keer gevlogen heb in de allerfraaiste vlucht ever. Ik had geen oog dicht gedaan dus om het uur moest ik even m’n matje uitrollen en een dutje doen, maar net toen ik echt diep sliep begon het te druppelen en moest ik verder. Ik arriveerde in Klausen een half uurtje voor Doggy en zijn gezelschap, een Zuid-Afrikaanse mevrouw waarvan ik de naam niet goed heb gehoord en Scot, die lang geleden in Dalby mijn Litesport wilde kopen. Relaxte ontvangst in het luxe hotel waar we kennismaakten met Rudy en Hans, en onze gastheer Peter. Hij woont in de voormalige smidse van zijn vader naast het hotel. Een groot fraai oud huis met een enorme kelder met werkplaatsen, een ruime groentetuin en terras lekker koel aan de rivier, logeerkamers en douche op de eerste woonlaag en boven ben ik nog niet geweest. Peter zelf ziet er vriendelijk en knap en sportief uit en zonder ook maar iets te vragen (wie ben ik dan wel niet?) geeft hij me een bed en een kelder voor m’n spullen. Bioloog en wiskundedocent, hangglider- en parapentepiloot, bergklimmer, fietser enzovoort. Hij heeft Doggy ooit in Australie aangesproken vanwege de delta op het dak, en de rest is geschiedenis. Don komt bijna elk jaar naar Klausen.

Hem ken ik uit Gulgong, waar hij trainde als tugpiloot met z’n trike. Op een reteturbulente dag sleepte hij mij keihard de lucht in, ik herinner me niet meer of ik heb gereleased of dat m’n weaklink brak maar het is de enige sleep die me nog bij staat (naast iets soortgelijks achter Jan van der Does, toen ik ook na een onmogelijke rollercoster uiteindelijk op hoogte kwam).