Toen we op de start aankwamen stond er een harde noordenwind te blazen en Jamie lachte me uit toen ik onze vleugels af wilde laden, maar een uur of twee later was het ondanks de hoge bewolking toch zuid. Iedereen was snel de berg af en ik holde het vlonder af precies op het moment dat de eerste start open ging. In eerste instantie draaide ik makkelijk omhoog, begon toen met m’n vario te eikelen om een goto te vinden, zakte uit, en draaide met Jonny weer mooi omhoog. Ik overwoog om het kleine stukje (25 km) naar goal te vliegen, maar ik kon het veld niet zien en ik zou ofwel door de bergen moeten ofwel flink omvliegen langs de vlakte waar de landingsopties niet persé allemaal even fijn waren. Ik zou dolgraag naar goal vliegen maar ik ken mezelf, halverwege krijg ik de zenuwen en trouwens ik zou flink moeten werken om hoog genoeg te komen. Dus ik besloot te landen, niet op het parapenteveldje want daar wapperde de windzak alle kanten op, maar er zat wel een perfecte landing bij Travisio in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten