Rijpe pruimen plokken op m’n tent en vleugels, ik hoop maar
dat ze zacht genoeg zijn om geen schade aan te richten. Onder m’n hangmat is
het een glibbertroep van pruimenpuree. Om me heen staat voorlopig nog niemand,
hopelijk plempt niemand z’n tent op mijn plek of toch tenminste niemand die ik
niet enorm leuk vind. Hypocriet, ik verlang terug naar de tijd dat er nog geen
genummerde plaatsen waren en iedereen willekeurig z’n kleine sheltertje
neerkwakte en zich hopelijk aan het eind van een week bij de receptie meldde om
te betalen. Toen er nog ganzen rondscheten en overal kapotte stoelen
rondslingerden, er geen schaduw was aan de rand van het landingsterrein en geen
zwembad dus geen kinderen. Geen parapenters met hun enorme campers die de hele
nacht staan te zoemen, toen iedereen nog kleine tentjes had of een VW-bus en er
maar tien plekken met electriciteit waren. Maar tegelijk ben ik wel erg blij
met de schone, ruime plekken met stroom en het ziet er echt beter uit nu er
allemaal boompjes en struiken staan, en ik wil dus niet dat iemand middenop ‘mijn’
plek komt staan. Brad zal niet verhuizen omdat dat stom staat tegenover Enda,
maar ik moest echt weg van Enda’s puberzoon die non-stop muziek of een game aan
heeft staan en die rookt als je zit te eten en debiele opvattingen heeft als ‘mannen
zijn gebouwd als jagers’ hahaha. Erg grappig als dat komt van een tv-kijkende
snotneus.
Dat ik alle tijd en hulp had om te verhuizen komt doordat ik
heel vroeg startte met m’n Fun gisteren, omdat de wind begon te draaien en het
leek me een typische westenwind-en-dustdevil-dag te worden. Ik zakte wel
keihard uit natuurlijk, maakte een mooie landing (west!) op noord en kreeg
meteen een lift naar de camping van Niek. Daar trof ik Phil Lardner en Kristy,
die me dus hielpen verhuizen waarna we een ontspannen lunch in het dorp deden.
Toen we weer terugkwamen waren er toch een paar gestart uiteindelijk, tevreden
piloten alom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten