Met de Frenchies uit

’s Ochtends een paar uur wachten tot we eindelijk, veel te laat, naar boven reden. Boven nog een paar uur wachten tot we weer naar beneden reden. Toen we éénmaal op de camping waren begon het te gieten. Ik sprong bij Francoise in de auto om op bezoek te gaan bij Patrick. Vervolgens togen we met Patrick naar Jacques Bot, en na een hoop pastiches met z’n allen naar het restaurantje bij vliegveld Serres. Ik kon de gesprekken toch al nauwelijks volgen maar met de jazzband die in een hoek van het zaaltje speelde was er geen gesprek mogelijk. Never mind, sinds het Franse team me tien jaar geleden geadopteerd heeft, nadat het Nederlandse team me in de steek had gelaten, ben ik er graag bij. Pascal hoopt altijd dat ik nog eens Swift ga vliegen, Patrick nodigt me uit om mee naar Namibië te gaan in 2019 (moet je wel heel goed kunnen landen), Francoise wil samen naar Lanzarote.